Ο Αναθεωρητικός Παράγοντας που Σαρώνει και Αλλάζει τους Πολιτικούς Συσχετισμούς: Ο «Τυφώνας Τραμπ» Ενάντια στη Woke Κουλτούρα, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ

 

Συντάκτης Αστερίου Σταμάτης, ιδέες από το think tank μας.

Ο Αναθεωρητικός Παράγοντας που Σαρώνει και Αλλάζει τους Πολιτικούς Συσχετισμούς: Ο «Τυφώνας Τραμπ» Ενάντια στη Woke Κουλτούρα, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ σε αναζήτηση.

Ο αναθεωρητικός ρεαλισμός και η πολιτική του διαχωρισμού

Θα ξεκινήσω με μια μεγάλη παρένθεση από τα «αρχαία» χρόνια της παρουσίας μου στις ηγετικές θέσεις των Οικολόγων Πράσινων, στην περίοδο μετά τη συγκυβέρνηση με τον ΣΥΡΙΖΑ, όταν μιλούσα για έννοιες άγνωστες στο πολιτικό γίγνεσθαι της εποχής, όπως ο ρεαλισμός.. 

Θυμάμαι την πρώτη παρέμβασή μου σε ένα Πανελλαδικό Συμβούλιο – ως άπειρος τότε, με παρακίνησε ο αείμνηστος Σπασίδης να τοποθετηθώ. Έκανα το σοκαριστικό για εκείνη την εποχή βήμα να αναφερθώ στον ρεαλισμό και να επισημάνω τα λάθη που βλέπαμε στη «χωρίς κοστολόγηση» οριζόντια πράσινη μετάβαση. Θυμάμαι τη σύγκρουση που προκάλεσα, καθώς οι θέσεις μου ήταν διαμετρικά αντίθετες με τα πιστεύω του 80% των παρευρισκόμενων. Τόνισα ότι το φυσικό αέριο κάτω από την Κρήτη θα εξορυχθεί αναπόφευκτα λόγω επιτακτικής γεωπολιτικής και γεωστρατηγικής ανάγκης, και ότι δεν είναι μια απόφαση που θα πάρουμε εμείς. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να χρησιμοποιήσουμε τις γνώσεις μας ώστε η διαδικασία να γίνει με τον ασφαλέστερο δυνατό τρόπο και με σεβασμό στο περιβάλλον.

Στο σημερινό πολιτικό τοπίο, ο όρος «αναθεωρητικός παράγοντας» αντηχεί τη νέα πραγματικότητα που φέρνει ο «τυφώνας Τραμπ» και η αμφισβήτησή του στη woke κουλτούρα, αναπροσανατολίζοντας την πολιτική σκηνή σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Η ομάδα μας, Πολιτικός Ρεαλισμός χωρίς Πρόσημο Πολιτικό, επιχειρεί να ενισχύσει αυτή τη συζήτηση, προβάλλοντας τις ανάγκες για έναν πολιτικό ρεαλισμό απαλλαγμένο από ιδεολογικές εμμονές, με προτεραιότητα τις πραγματικές ανάγκες και τα δεδομένα.

Η Κοινωνική Αντίφαση και ο Ρόλος του Τραμπ

Είναι αξιοσημείωτο το πώς ο Ντόναλντ Τραμπ, δισεκατομμυριούχος, κατάφερε να προσελκύσει ένα κοινό από τις φτωχότερες τάξεις της αμερικανικής κοινωνίας και να κερδίσει την υποστήριξη της μεσαίας τάξης, των μεταναστών και ακόμη και των γυναικών, παρά τις αντιφατικές θέσεις του. Σε έναν κόσμο που συνεχώς «αναπροσδιορίζεται» από τη woke κουλτούρα, την ηθική απελευθέρωση και τις νέες κοινωνικές τάσεις, το κοινό φαίνεται να εκφράζει μια ισχυρή αντίδραση, ζητώντας έναν πολιτικό λόγο πιο άμεσο, αυθεντικό, ακόμα και προκλητικό.

Το Παράδειγμα της Ελλάδας: Η Πολιτική Ασυδοσία και οι Μελλοντικές Προκλήσεις

 Η πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα αποδεικνύεται εξαιρετικά εύθραυστη. Η αξιωματική αντιπολίτευση αναδεικνύει συνεχώς εσωτερικές συγκρούσεις, αποτυγχάνοντας να προσφέρει μια ουσιαστική εναλλακτική λύση. Το ΠΑΣΟΚ, από την άλλη, κερδίζει έδαφος όχι λόγω στιβαρής πολιτικής, αλλά εξαιτίας της έλλειψης αξιόλογων εναλλακτικών στον πολιτικό στίβο. Αν υπήρχε στο σήμερα η Πυθία ίσως να έδινε χρησμό στην αριστερά και στο μέλλον της όπως: μαύρη μαυρίλα πλάκωσε, μην ο Κασσελάκης έρχεται μην ο Πολάκης, Νοὐδ'  ο Φάμελος Νοὐδ' ο ... 

Από την πλευρά της, η Νέα Δημοκρατία φαίνεται να δρα ανεξέλεγκτα, θυμίζοντας την εποχή της δεύτερης θητείας του Σημίτη. Για όσους έχουν μνήμη εκείνης της περιόδου, οι αναλογίες είναι φανερές: παρά τα τότε αρνητικά χαρακτηριστικά, η σημερινή πολιτική κατάσταση εντείνεται από πρόσθετα προβλήματα. Εκμεταλλεύεται την πολιτική αδυναμία των υπολοίπων κομμάτων, λειτουργώντας χωρίς ουσιαστικό έλεγχο.

Η πολιτική αβεβαιότητα αυτή, σε συνδυασμό με την έλλειψη ρεαλιστικών εναλλακτικών, αποτελεί μια συνεχή πρόκληση για το μέλλον της χώρας.

Αναρωτιόμαστε, λοιπόν, αν υπάρχει χώρος για έναν «Έλληνα Τραμπ» που θα κάνει μια τολμηρή πολιτική δήλωση, όπως για παράδειγμα να αντικαταστήσει τις επιδοτήσεις για τα ηλεκτρικά οχήματα με ένα βοήθημα 8.000€ για το πρώτο παιδί ή να δώσει σε κάθε ζευγάρι που έχει πενταετή εργασιακή προϋπηρεσία στεγαστικό δάνειο με 1% επιτόκιο για πρώτη κατοικία. Κι ακόμη, αν κάθε επόμενο παιδί μπορεί να μειώνει το υπόλοιπο κεφάλαιο κατά 15%, ποια άραγε θα ήταν η πολιτική ταυτότητα αυτού του ηγέτη; Κάποτε, το να χαρακτηρίσεις κάποιον «βασιλόκομμουνιστή» ήταν ανέκδοτο, όμως πλέον βλέπουμε αυτόν τον χαρακτηρισμό να αποκτά πολιτική υπόσταση και να αποδίδεται σε περιπτώσεις αυταρχισμού και μονομερούς πολιτικής.

Ένας Τελικός Προβληματισμός

Ο σύγχρονος ρεαλισμός, ως απαίτηση του πολιτικού σκηνικού, οφείλει να γίνει μια δύναμη που διαμορφώνει προτάσεις ικανές να αλλάξουν τα δεδομένα και να δώσουν απαντήσεις στα προβλήματα του σήμερα. Η πολιτική, δυστυχώς, μοιάζει να αγνοεί την αληθινή εντολή που οι πολίτες δίνουν για την αντιπροσώπευσή τους. Ο αναθεωρητικός ρεαλισμός, έτσι όπως τον καταλαβαίνουμε, μπορεί να αποτελέσει το αντίδοτο σε αυτή την αποξένωση και την ιδεολογική μονομέρεια. 

Τα υπόλοιπα βρίσκονται στα χέρια μας και κατά την έκφραση, δικό σας!