Η δεύτερη φορά που τα "βαλτώνει" το Ισραήλ με την Τουρκία!
Η δεύτερη φορά που τα "βαλτώνει" το Ισραήλ με την Τουρκία! Επιεικής χαρακτηρισμός...
Η πρώτη στρατηγική «αστοχία» του Ισραήλ καταγράφηκε στην ενίσχυση της τουρκικής επιρροής στις ΗΠΑ (2 δεκαετίες πίσω βοήθησε εκπαίδευσε να χτίσει το λόμπι του), γεγονός που αποδείχθηκε μακροπρόθεσμα ζημιογόνο για το Ισραήλ.
Η δεύτερη κίνηση προέκυψε από την προσπάθεια αποδυνάμωσης του Άσαντ στη Συρία και τον περιορισμό της ιρανικής παρουσίας, παραχωρώντας στην Τουρκία τον ρόλο του καθοριστικού παίκτη στην περιοχή.¹
Αυτή η απόφαση όχι μόνο εμπόδισε τη δημιουργία ενός βιώσιμου κουρδικού κράτους, αλλά υπονόμευσε και την ενεργειακή στρατηγική που περιλάμβανε τους αγωγούς πετρελαίου από το Κιρκούκ. Προηγήθηκε μάλιστα σχέδιο – στο οποίο συμμετείχε και το Ισραήλ – για ένα κουρδικό κράτος που θα εκτεινόταν έως απέναντι από την Κύπρο, με αγωγούς πετρελαίου από το Κιρκούκ, συμβάλλοντας έτσι στην επίλυση του ζητήματος της κυπριακής κατοχής. Για όσους αντιλαμβάνονται τη γεωπολιτική και γεωστρατηγική διάσταση, αυτή η επιλογή ίσως χαρακτηρίζεται, έστω άκομψα, ως "πούλημα" των Κούρδων, ¹με την επίκληση της αρχής ότι "ο σκοπός αγιάζει τα μέσα".
Αυτό έχει άμεσες συνέπειες για την Ελλάδα και την Κύπρο, ιδιαίτερα στο ζήτημα της κατοχής. Η Τουρκία, διαχρονικά και συστηματικά, μόλις αποκτήσει στρατηγικό έρεισμα, εκμεταλλεύεται την ευκαιρία για περαιτέρω επεκτατικές ενέργειες, υποκινούμενη από το όραμα των "συνόρων της καρδιάς" και την επιδίωξη ανασύστασης μέρους της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
"Ίσως πρέπει να παραδεχτούμε ότι αν η Τουρκία καταφέρει να πετύχει τους στόχους της, θα έχει επιτύχει το (αρνητικό για εμάς και για την ευρύτερη περιοχή) Ρουά Ματ του αιώνα. Αυτό θα μπορούσε να οδηγήσει ακόμη και στον κίνδυνο δημιουργίας ενός χαλιφάτου στη Συρία, με απρόβλεπτες συνέπειες για τη σταθερότητα της περιοχής και την ασφάλεια των γειτονικών κρατών."
Το ενδεχόμενο ενός παράνομου "Τουρκοσυριακού συμφώνου", αντίστοιχου του Τουρκολιβυκού, προκαλεί ανησυχία, ειδικά μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στη Συρία. Η κατάσταση περιπλέκεται από την αποσταθεροποίηση της χώρας και την αποδυνάμωση του καθεστώτος Άσαντ. Ακόμη και το BBC (!!) είχε επισημάνει τους κινδύνους που ελλοχεύουν μετά την πτώση του Άσαντ, σημειώνοντας ότι ομάδες όπως οι Χαγιάτ Ταχρίρ αλ-Σαμ, με ρίζες στην Αλ Κάιντα, μπορούν να εκμεταλλευτούν το κενό εξουσίας.
Παράλληλα, διεθνείς αναλυτές επισημαίνουν ότι η Τουρκία έχει ήδη προωθήσει τις γεωπολιτικές της φιλοδοξίες, αξιοποιώντας προς όφελός της διεθνείς κρίσεις, όπως φάνηκε από το Τουρκολιβυκό μνημόνιο, το οποίο παραβιάζει κατάφωρα το διεθνές δίκαιο. Ένα παρόμοιο, παράνομο και μη σύννομο με τους διεθνείς κανόνες "Τουρκοσυριακό σύμφωνο" θα μπορούσε να προκαλέσει σοβαρές εντάσεις, πλήττοντας τόσο τα ελληνικά και κυπριακά συμφέροντα όσο και τη σταθερότητα στην περιοχή της Μεσογείου.
Η διεθνής κοινότητα καλείται να είναι σε επαγρύπνηση, με την ΕΕ και τις ΗΠΑ να έχουν ήδη εκφράσει ανησυχία για τις τουρκικές ενέργειες. Η οριστικά χαμένη κυριαρχία της Συρίας και η ενίσχυση ριζοσπαστικών δυνάμεων στην περιοχή ενδέχεται να οδηγήσουν σε νέες κρίσεις, δυσχεραίνοντας περαιτέρω την κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Ένα σενάριο που (παίζει) είναι τριχοτόμηση...
Γενικά...
Η πτώση της Δαμασκού αποκάλυψε τη διάλυση της Συρίας, που έγινε πεδίο ξένων επιδιώξεων: η Τουρκία προωθεί νεο-οθωμανικά σχέδια, οι ΗΠΑ και το Ισραήλ αναδιαμορφώνουν την περιοχή, ενώ η Ρωσία αποδυναμωμένη παρακολουθεί. Εν τω μεταξύ, εκατομμύρια εκτοπισμένοι και μια χώρα ρημαγμένη από τη γεωπολιτική απληστία.
Υπάρχει και το σενάριο άτυπης συμφωνίας Τραμπ - Πούτιν με "παραχώρηση" της Συρίας με αντάλλαγμα μέρος της Ουκρανίας και σταδιακή χαλάρωση των οικονομικών κυρώσεων που έχουν "απομονώσει" την Ρωσία με ξεπούλημα των φυσικών πόρων της στους Bricks - Κίνα!
Ένα Μάθημα για την Ελλάδα
Η Ελλάδα αναγνωρίζει (τουλάχιστον θεωρητικά) το πραγματικό σχέδιο της Τουρκίας και κατανοεί την αναγκαιότητα διατήρησης ισχυρής αποτρεπτικής ισχύος. Παρόλα αυτά, η χώρα έχει εισέλθει σε έναν "ξέφρενο" αγώνα στρατιωτικού εξοπλισμού απέναντι στον αναθεωρητικό γείτονά της. Η ανάγκη για στρατηγική ισορροπία έχει οδηγήσει στην πρόσφατη ενίσχυση του αμυντικού εξοπλισμού, με αγορές και προγράμματα που περιλαμβάνουν:
1. Μαχητικά Αεροσκάφη:
24 Rafale F3R, 20 F-35 και αναβαθμίσεις στα F-16 Viper για υπεροχή στον αέρα.
2. Ναυτικό:
Νέες φρεγάτες, αναβάθμιση των ΜΕΚΟ και κορβέτες πιθανόν της Gowind.
3. Αντιαεροπορική Άμυνα:
Δημιουργία ενός συστήματος "Σιδηρού Θόλου" τύπου Iron Dome για προστασία από drones και πυραυλικές απειλές
4. Πολεμική Βιομηχανία:
Συμμετοχή ελληνικών εταιρειών σε έργα της PESCO της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένων προγραμμάτων για drones και ηλεκτρονικό πόλεμο.
5. Κυβερνοασφάλεια και Υβριδικές Απειλές:
Προσανατολισμός σε τεχνολογικά προηγμένα συστήματα και κυβερνοπόλεμο.
Η Αναγέννηση της Αμυντικής Βιομηχανίας
Η ελληνική πολεμική βιομηχανία επανέρχεται δυναμικά με συμπαραγωγή όπλων, συνεργασίες με εταιρείες όπως η Lockheed Martin και η Dassault, και νέες επενδύσεις. Ήδη συμμετέχει σε 5 από τα 16 έργα του PESCO, ενισχύοντας την τοπική οικονομία και την αυτονομία της άμυνας.
Η ενίσχυση της αποτρεπτικής ισχύος της Ελλάδας αποτελεί μονόδρομο για τη διασφάλιση της κυριαρχίας και την αποτροπή μελλοντικών κρίσεων. Μέσω αυτής, η χώρα μπορεί να αναχαιτίσει την τουρκική επιθετικότητα και να ενισχύσει τη σταθερότητα και την ειρήνη στην περιοχή. Παρ’ όλα αυτά, η προσέγγιση αυτή αντικατοπτρίζει μια επιστροφή στη λογική της «ειρήνης μέσω της ισχύος», γεγονός που αναδεικνύει τις προκλήσεις του σύγχρονου γεωπολιτικού σκηνικού.
ΥΣ. Άμεσα αντίμετρα: Μπορεί να γίνει με την επίσημη αποδοχή και προώθηση των
συνόρων της ΑΟΖ, όπως αυτά προσδιορίζονται από το Διεθνές Δίκαιο και
επιβεβαιώνονται από τον πρόσφατο χάρτη της Κομισιόν!!! (Μας πιέζουν να
αποδεχθούμε τα νόμιμα σύνορα μας - της Ευρώπης)!!
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια