Πολιτική ηγεσία: ο ηλίθιος, ο πανηλίθιος και ο χαρισματικός βλάκας

Πολιτική ηγεσία: ο ηλίθιος, ο πανηλίθιος και ο χαρισματικός βλάκας

Στην Ελλάδα (και καμιά φορά και στις Βρυξέλλες) έχουμε ένα περίεργο ταλέντο: να βάζουμε τον πήχη τόσο χαμηλά, που στο τέλος σκοντάφτουμε κι εκεί.

• Ο ηλίθιος: αυτός που νομίζει πως «πολιτική» σημαίνει να βγάζεις φωτογραφίες με σημαίες πίσω σου και να μοιράζεις ανέξοδες δηλώσεις περί “ισχυρής Ελλάδας”.
• Ο πανηλίθιος: αυτός που πιστεύει πως με non-paper, tweet και τυμπανοκρουσίες φτιάχνεις αποτροπή, ασφάλεια ή ενεργειακά δίκτυα.
• Ο χαρισματικός βλάκας: αυτός που, ενώ έχει τη χώρα σε στρατηγικό σταυροδρόμι (Αιγαίο, Ανατολική Μεσόγειος, Βαλκάνια), καταφέρνει να μετατρέπει το πλεονέκτημα σε… άχρηστο χαρτί, γιατί «μην τσακωθούμε, μην ενοχλήσουμε, μην χαλάσουμε το κλίμα».

Κι ενώ:

• Η Τουρκία αλωνίζει σε Λιβύη, Συρία, Καύκασο και Ανατολική Μεσόγειο,
• Η Ευρώπη μας θυμάται μόνο όταν θέλει σύνορα-φράχτη,
• Τα ενεργειακά projects (καλώδιο Κύπρου-Ισραήλ, EastMed, διασυνδέσεις) έχουν μείνει στα powerpoints,
• Η εγχώρια πολιτική ηγεσία παίζει «μικροκομματικά Survivor»,

η χώρα χάνει ιστορικές ευκαιρίες: να χτίσει υποδομές, να ενισχύσει αποτροπή, να γίνει κόμβος ενέργειας και σταθερότητας.

---

Ποιο είναι το αποτέλεσμα;

Όταν ο καθένας κοιτάει πώς θα επιβιώσει στο εσωτερικό debate, χάνεται το «μεγάλο παιχνίδι». Οι άλλοι σχεδιάζουν δεκαετίες μπροστά, κι εμείς μετράμε πόντους τηλεθέασης.

• Στην ασφάλεια → μένουμε με πλοία και συστήματα που δουλεύουν με θαύμα.
• Στην ενέργεια → projects που θα μας έκαναν κόμβο μένουν σε εκκρεμότητα.
• Στη διπλωματία → κάνουμε τον “καλό μαθητή”, αντί να είμαστε σκληροί διεκδικητές.

---

Λίγο χιούμορ (αλλά πικρό)

Αν η πολιτική μας ηγεσία ήταν σειρά στο Netflix:

• Ο τίτλος θα ήταν «Οι απίστευτες περιπέτειες του Χαρισματικού Βλάκα».
• Το trailer: σημαίες, χειραψίες και “ιστορικές συμφωνίες” που μετά εξαφανίζονται.
• Το φινάλε: οι γείτονες να έχουν πάρει τα πάντα κι εμείς να αναρωτιόμαστε «μα γιατί δεν μας σέβονται;».

---

Συμπέρασμα

Η Ελλάδα δεν έχει την πολυτέλεια να κυβερνιέται με επικοινωνία αντί για στρατηγική. Θέλει ηγέτες που να:

• βλέπουν 20 χρόνια μπροστά,
• επενδύουν σε υποδομές, άμυνα, ενέργεια,
• φτιάχνουν συμμαχίες ουσίας, όχι φωτογραφίας.

Όσο δεν το κάνουμε, θα παίζουμε τον ρόλο που μας όρισε η ιστορία… ο χαρισματικός βλάκας της περιοχής.