Τι στο διάολο κάνει η Κύπρος…;

Το καλώδιο, η γεωπολιτική αυτοκτονία και η πολιτική «"έσχατη προδοσία"»

Το Great Sea Interconnector δεν είναι απλώς ένα καλώδιο. Είναι η μεγαλύτερη γεωστρατηγική ευκαιρία που είχε ποτέ η Κύπρος: να σπάσει τα δεσμά της ενεργειακής απομόνωσης, να τοποθετηθεί στο κέντρο της Μεσογείου και να γίνει κόμβος που ενώνει την Ευρώπη με τη Μέση Ανατολή. Κι όμως, αντί να το εκμεταλλευτούμε, το παραδίδουμε στα ξένα χέρια.

Οι Βρυξέλλες βαφτίζουν το έργο «ευρωπαϊκή λεωφόρο ενέργειας». Η Ελλάδα παίζει τον ρυθμιστή. Οι εργολάβοι τρίβουν τα χέρια τους με τα εκατομμύρια. Και η Κύπρος; Στον πάγκο, να πληρώνει τον λογαριασμό χωρίς να ξέρει ούτε πόσο θα κοστίσει ούτε πότε θα ολοκληρωθεί. Οι πολίτες βλέπουν φουσκωμένους λογαριασμούς, ενώ τα ξένα συμφέροντα απολαμβάνουν τη λεία τους. Αυτό δεν είναι πρόοδος. Είναι παράδοση κυριαρχίας.

Κι ενώ εμείς κοιτάμε την… τιμολόγηση, η Τουρκία καραδοκεί. Βλέπει το καλώδιο ως εμπόδιο στα σχέδιά της για έλεγχο της Ανατολικής Μεσογείου. Είναι έτοιμη να ξαναβγάλει από το συρτάρι το αφήγημα περί «δικαιωμάτων των Τουρκοκυπρίων» και να μας ξανατοποθετήσει ως όμηρο στα δικά της γεωπολιτικά παιχνίδια. Κι εδώ είναι η μεγαλύτερη προδοσία: αντί να αναδείξουμε το καλώδιο ως στρατηγικό ανάχωμα στον τουρκικό επεκτατισμό, το αφήνουμε εκτεθειμένο σε ξένα συμφέροντα και σιωπηλή αδράνεια.

Το καλώδιο δεν είναι θέμα τεχνικών προδιαγραφών ή τιμών λογαριασμών. Είναι γεωπολιτική, ασφάλεια και στρατηγική ισχύς. Αν η Κύπρος ήθελε να σταθεί στο ύψος της, θα χρησιμοποιούσε το έργο για να διασφαλίσει ενεργειακή ανεξαρτησία, να ενισχύσει τη διαπραγματευτική της θέση στην ΕΕ και να στείλει ξεκάθαρο μήνυμα στην Άγκυρα. Αντ’ αυτού, αφήνουμε άλλους να παίξουν τα χαρτιά μας.

Η Κύπρος θα μπορούσε να μετατρέψει το καλώδιο σε όπλο στρατηγικής. Αντί γι’ αυτό, βλέπουμε σιωπή, αδιαφορία και εξάρτηση. Η ιστορία δεν θα θυμάται μόνο αν κατασκευάστηκε το καλώδιο. Θα θυμάται αν η Κύπρος είχε τα μέσα και τα παρέδωσε αμαχητί.

Αυτό δεν είναι απλή αμέλεια. Είναι γεωπολιτική αυτοκτονία. Είναι η στιγμή που η Κύπρος υπογράφει με τα ίδια της τα χέρια την πολιτική «"έσχατη προδοσία"». Και όσο καθυστερούμε, όσο αφήνουμε το έργο να γίνει όμηρος γραφειοκρατίας, συμφερόντων και ξένων κέντρων, η Τουρκία θα γελάει πίσω από την πλάτη μας και η Κύπρος θα χάνει κάθε στρατηγικό πλεονέκτημα που της δίνει η Ιστορία.

Η επιλογή είναι ξεκάθαρη: ή αξιοποιούμε την ευκαιρία και γράφουμε ιστορία, ή αφήνουμε την πολιτική «"έσχατη προδοσία"» να καταγραφεί ως το κεφάλαιο που διέγραψε το μέλλον της χώρας.