Ποιο Στρατόπεδο θα Διαλέξει η Ελλάδα;

Συντάκτης, Νοστράδαμος: Ήμουν κι εγώ εκεί - παρών στο ράγισμα του παλιού και τη γέννηση του καινούργιου (?).

---

Από τις φωτογραφίες του Τελ Αβίβ & της Ιερουσαλήμ, στη νέα Μέση Ανατολή και τη γέννηση ενός εθνικού δόγματος

Η ρήση «δείξε μου τον φίλο σου να σου πω ποιος είσαι» αποκτά νέο, γεωστρατηγικό νόημα στην εποχή των πολλαπλών κρίσεων. Δύο φωτογραφίες λειτουργούν ως πολιτικό σχόλιο και ως προειδοποίηση: 

- Η πρώτη, με τον Κυριάκο Μητσοτάκη να αγκαλιάζει θερμά τον Μπενιαμίν Νετανιάχου στο Τελ Αβίβ, στις 30 Μαρτίου 2025
- Η δεύτερη, με τον εκπρόσωπο της Φατάχ να προσφέρει εικόνα της Ιερουσαλήμ στον Σωκράτη Φάμελλο.

Ανάμεσα σε αυτές τις εικόνες, συνοψίζεται η γεωπολιτική επιλογή της Ελλάδας: θα παραμείνει αγκυροβολημένη στο δυτικό-ισραηλινό τόξο ή θα επιχειρήσει μια πολυδιάστατη επανατοποθέτηση;

Την ίδια στιγμή, εξελίσσεται ένα γεωπολιτικό σεισμικό κύμα με επίκεντρο τον Κουρδικό παράγοντα.

– Ένα επικείμενο κουρδικό κράτος στο Ιράν φαίνεται όλο και λιγότερο απίθανο, καθώς η αποσταθεροποίηση του θεοκρατικού καθεστώτος εντείνεται. 

– Στη βόρεια Συρία, οι Κούρδοι έχουν de facto κρατικότητα.

– Και στην Τουρκία, το κουρδικό ηφαίστειο σιγοβράζει, με κοινωνικές εντάσεις και δημογραφικές πιέσεις στα νοτιοανατολικά.

Η Ελλάδα δεν μπορεί να αγνοήσει τις εξελίξεις αυτές. Η ενεργή στήριξη των κουρδικών δυνάμεων - όχι μόνο για λόγους ηθικής, αλλά και ως στρατηγική αποδυνάμωσης της Άγκυρας - θα μπορούσε να ενταχθεί σε ένα νέο εθνικό δόγμα ασφάλειας και επιρροής.

Τι γίνεται με την Παλαιστίνη;

Το ιστορικό παλαιστινιακό ζήτημα επιστρέφει σε νέα, πιο σκληρή μορφή.
Η πιθανότερη εξέλιξη:
– Μόνιμη διάσπαση: Δυτική Όχθη υπό ισραηλινό έλεγχο, Γάζα σε απομόνωση.
– Πιέσεις εκτόπισης πληθυσμών προς Αίγυπτο.
– Η Φατάχ αδύναμη, η Χαμάς απομονωμένη, και ο αραβικός κόσμος στραμμένος αλλού.

Η παραδοσιακή υποστήριξη στους Παλαιστινίους μπορεί να έχει αξιακή βάση, αλλά η νέα γεωπολιτική απαιτεί ψυχραιμία και υπολογισμό συμμαχιών και εθνικών συμφερόντων.

---

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, η επικείμενη πολιτική συσπείρωση γύρω από το νέο κόμμα Τσίπρα, με πατριωτικά και εθνοκεντρικά χαρακτηριστικά, ίσως να είναι η αφετηρία μιας διαφορετικής αντίληψης για τη θέση της Ελλάδας στον κόσμο. 

Ένα νέο αφήγημα που έρχεται ως απάντηση στο "δαχτυλίδι" που φέρεται να δόθηκε πρόσφατα, με στόχο να φύγει μια πολιτική-οικονομική εγκληματική οργάνωση που καθηλώνει την εθνική στρατηγική και την κρατική ανεξαρτησία.

Η Μέση Ανατολή αλλάζει. Το ίδιο πρέπει να κάνει και η Ελλάδα - όχι ως ακόλουθος, αλλά ως παίκτης!

«Ένας νέος κόσμος γεννιέται - όχι απαραίτητα δικαιότερος, ίσως ούτε καλύτερος. Μα είναι ο κόσμος που έρχεται. Κι όσοι πολιτικά τυφλοί δεν τον αντιλαμβάνονται, ας παραμεριστούν απ’ την Ιστορία που γράφεται χωρίς αυτούς.»