Η Τραγωδία της Κύπρου: Από τον Εμφύλιο Διχασμό στην Τουρκική Εισβολή – Προδοσίες, Λάθη και οι Ευθύνες του Ελληνισμού

Η τουρκική εισβολή στην Κύπρο το 1974 είναι μια τραγωδία που συνεχίζει να σημαδεύει τον Ελληνισμό. Έχοντας ζήσει προσωπικά τον εσωτερικό εμφύλιο και το τραγικό πολιτισμικό χάσμα μεταξύ των δύο κοινοτήτων, μπορώ να καταθέσω ότι οι Τουρκοκύπριοι ζούσαν σε συνθήκες πραγματικού κακού μεσαίωνα. Όταν περνούσες από χωριά αμιγώς τουρκοκυπριακά, έπρεπε να κλείνεις τα παράθυρα λόγω της έντονης και δυσάρεστης ατμόσφαιρας. Αυτό ήταν το αποτέλεσμα ενός βαθύτατου κοινωνικού, πολιτισμικού, θρησκευτικού χάσματος που διαιωνιζόταν.

Ιστορικό Πλαίσιο και Εσωτερικές Συγκρούσεις

Ο εσωτερικός εμφύλιος μεταξύ των Μακαριακών και των Γριβικών προκάλεσε ατελείωτες συγκρούσεις και βία στο νησί. Ο Μακάριος, υποστηρικτής της ανεξαρτησίας, και ο Γρίβας, ηγέτης της ΕΟΚΑ Β' που προωθούσε την ένωση με την Ελλάδα, βρίσκονταν σε συνεχή αντιπαράθεση. Αυτή η διαμάχη οδήγησε σε αποδυνάμωση της ελληνοκυπριακής κοινότητας και την καθιστούσε ευάλωτη στις εξωτερικές παρεμβάσεις.

Συνθήκη της Ζυρίχης

Η Συνθήκη της Ζυρίχης το 1959 έθεσε τις βάσεις για την ίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας το 1960, προβλέποντας μια ισορροπημένη κατανομή εξουσίας μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Παρά τις καλές προθέσεις, οι πολιτικές και κοινωνικές εντάσεις παρέμειναν, οδηγώντας σε αιματηρές συγκρούσεις και διακρίσεις κατά της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Η τουρκική κοινότητα αυτή ζούσε σε συνθήκες οικονομικής ανισότητας και κοινωνικής απομόνωσης, όπως περιγράφεται στην προηγούμενη παράγραφο. Τα αίτια αυτής της κατάστασης επιβεβαιώθηκαν μετά την κατοχή μέρους του νησιού, όπου η ανάπτυξη στην ελεύθερη Κυπριακή δημοκρατία παρουσίασε τεράστια διαφορά σε σχέση με το υπόλοιπο κομμάτι του νησιού, όπου πολλές φορές ο χρόνος φαίνεται να έχει σταματήσει. 

Πολιτική και Γεωπολιτική Αστάθεια

Η πολιτική του Μακαρίου, που συχνά έβλεπε προς τη Σοβιετική Ένωση, προκάλεσε ανησυχίες στη Δύση. Η στάση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Χένρι Κίσινγκερ κατά τη διάρκεια της κρίσης ήταν καταστροφική, καθώς προτίμησαν να υποστηρίξουν την Τουρκία για γεωπολιτικούς λόγους (είχαν την στρεβλή εντύπωση ότι μακροπρόθεσμα θα εξυπηρετούσαν τους σκοπούς τους, αγνοώντας την ιστορία και τον μεγαλοϊδεατισμό της Τουρκίας).                                                                                      Η έλλειψη αποφασιστικότητας της ελληνικής πλευράς, σε συνδυασμό με την ''υποκριτική στάση''  των Βρετανών (σταθερή στο διαίρει και βασίλευε), συνέβαλαν στην ''επιτυχία'' της τουρκικής εισβολής - χωρίς στρατιωτικά αντίπαλο κατά ουσία.

Συμπεράσματα και Ευθύνες

Η τουρκική εισβολή και η κατοχή μέρους της Κύπρου είναι το αποτέλεσμα προδοτικών ενεργειών, στρατηγικών λαθών και βαθιών εσωτερικών διχασμών. Η αδυναμία να αντιμετωπιστεί η τουρκική επιθετικότητα αναδεικνύει την ανάγκη για αποφασιστικότητα, εθνική ενότητα και ισχυρή διπλωματική και στρατιωτική στρατηγική. Μόνο μέσα από την αυτοκριτική και την ενότητα μπορεί να ελπίζει ο Ελληνισμός σε ένα καλύτερο μέλλον για την Κύπρο.