Το Μέλλον της Ελλάδας στο Διεθνές Περιβάλλον: Προκλήσεις και Διαχείριση

Η Ελλάδα, ως σταυροδρόμι Ανατολής και Δύσης, βρίσκεται αντιμέτωπη με πολλαπλές γεωπολιτικές προκλήσεις που διαμορφώνουν τις προοπτικές της για το μέλλον. Η αναθεωρητική πολιτική της Τουρκίας, ο διευρυμένος επεκτατισμός της Ρωσίας ή η επανεξέταση των γεωπολιτικών της στόχων, οι συγκρούσεις στη Μέση Ανατολή καθώς και οι εσωτερικές εξελίξεις όπως η μεταμνημονιακή εποχή και τα εξοπλιστικά προγράμματα, συνθέτουν ένα περίπλοκο περιβάλλον για τη χώρα μας.

Εδώ παρεισέρχεται ο παράγοντας της πολιτικής ικανότητας, της διορατικότητας και του ρεαλισμού, με στόχο τον καθολικό συντονισμό της κοινής οριζόντιας πολιτικής, οικονομικής και φυσικής προστασίας της χώρας, πέραν της μικροκομματικής σκοπιμότητας που κυριαρχεί εδώ και δεκαετίες, με την έλλειψη αντίληψης και τη διάβρωση από το δόγμα "διαίρει και βασίλευε".

Αναθεωρητικές Προκλήσεις: Η Τουρκία ως Κλειδί για την Ελληνική Σταθερότητα.

Η Τουρκία παραμένει ένας σημαντικός γείτονας, των οποίων οι αναθεωρητικές βλέψεις αποτελούν πρόκληση για την Ελλάδα. Η πρόκληση στα θαλάσσια σύνορα και τις ΑΟΖ απαιτεί ενίσχυση διπλωματικών προσπαθειών και ενίσχυση των αμυντικών ικανοτήτων της χώρας. Η σταδιακή αποχώρηση των Αμερικανών από την Μεσόγειο (λόγω Κίνας - Taiwan) ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο στην γεωπολιτική της περιοχής, με σημαντικές δυνάμεις να αναλαμβάνουν ρόλους που προηγουμένως κατείχαν οι ΗΠΑ. Η Γαλλία, η Ελλάδα, το Ισραήλ και σε μικρότερο βαθμό η Αίγυπτος έρχονται στο προσκήνιο ως οι νέοι "αντικαταστάτες" σε αυτό το στρατηγικό σκηνικό.

Η Μεσόγειος, πέρα από το να είναι μία περιοχή γεωγραφικής ομορφιάς και ιστορικής κληρονομιάς, αποτελεί και έναν κρίσιμο ενεργειακό κόμβο για την Ευρώπη. Είναι μια περιοχή που μπορεί να χαρακτηριστεί ως ενεργειακή αποθήκη, διαδραματίζοντας πιθανότατα ακόμα πιο καθοριστικό ρόλο στη μετάβαση της Ευρώπης προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Από την άλλη πλευρά, ο ρόλος της ως "κόμβος ενέργειας πριν το 'φρενοκομείο'" υπογραμμίζει τη σημασία της στη διαχείριση των ενεργειακών ροών που εισέρχονται και εξέρχονται από τις περισσότερο ασταθείς περιοχές της Μέσης Ανατολής και της Αφρικής. Η σταθεροποίηση και η ασφαλής διαχείριση αυτών των ροών είναι κρίσιμη για την ενεργειακή ασφάλεια της Ευρώπης.

Όσον αφορά τη μεταπολεμική εποχή και τον έλεγχο της Μαύρης Θάλασσας, οι νέες δυνάμεις που εμφανίζονται στη Μεσόγειο θα έχουν να αντιμετωπίσουν μια πληθώρα προκλήσεων. Η Μαύρη Θάλασσα, παραδοσιακά ένα σταυροδρόμι γεωπολιτικών εντάσεων, αναμένεται να παραμείνει ένα σημείο όπου οι ισορροπίες δυνάμεων θα είναι δυναμικές και πιθανώς ευμετάβλητες.

Σε αυτό το νέο γεωπολιτικό πλαίσιο, η Γαλλία, η Ελλάδα, το Ισραήλ και η Αίγυπτος θα πρέπει να συνεργαστούν στενά, διατηρώντας ταυτόχρονα ανοιχτές γραμμές επικοινωνίας με άλλες δυνάμεις, όπως η Ρωσία και η Τουρκία, για να διασφαλίσουν τη σταθερότητα και την ασφάλεια της περιοχής. Η πρόκληση είναι τεράστια, αλλά και η ευκαιρία για τη διαμόρφωση μιας πιο ισορροπημένης και σταθερής περιφερειακής δυναμικής στη Μεσόγειο είναι ανεκτίμητη.

Ο διευρυμένος επεκτατισμός της Ρωσίας ή η επανεξέταση των γεωπολιτικών της στόχων και η Στάση του ΝΑΤΟ - Προκλήσεις στην Ευρωπαϊκή Ασφάλεια.

Ο πόλεμος στην Ουκρανία έχει θέσει νέες προκλήσεις στην ευρωπαϊκή ασφάλεια. Ως μέλος του ΝΑΤΟ, η Ελλάδα βρίσκεται σε μια δύσκολη θέση, καθώς η προσέγγιση του ΝΑΤΟ προς τη Ρωσία μπορεί να επηρεάσει σε μεγάλο βαθμό τις διμερείς σχέσεις της και σε βάθος χρόνου πιο έντονα την οικονομία της.

Κρίσεις στη Μέση Ανατολή.

Οι συνεχιζόμενες συγκρούσεις, ιδίως μεταξύ Ισραήλ και Παλαιστίνης, επηρεάζουν την περιοχή και έμμεσα την Ελλάδα, καθώς το προσφυγικό ζήτημα και οι ενεργειακές συνεργασίες βρίσκονται στο επίκεντρο.

Εξοπλιστικά Προγράμματα και Ενεργειακή Ασφάλεια.

Οι επενδύσεις στην άμυνα και οι εξορύξεις ενεργειακών πόρων παίζουν κεντρικό ρόλο στην ενίσχυση της εθνικής ασφάλειας και της οικονομικής ανάκαμψης.

Η Ελλάδα επενδύει σε σύγχρονα εξοπλιστικά προγράμματα, (με πολλά - αλλά - που δεν μπορούν να αναλυθούν σε αυτό το ως καταγραφικό θεμάτων κείμενο), ενώ οι επικείμενες αντλήσεις ενέργειας φιλοδοξούν να διασφαλίσουν μακροπρόθεσμη ενεργειακή αυτάρκεια και όχι μόνον εάν επαληθευτούν τα έως τώρα γνωστά στοιχεία ισχυρών ενδείξεων - τρισδιάστατα σεισμικών απεικονίσεων.

Μεταμνημονιακή Εποχή και Διεθνείς Σχέσεις.

Η μεταμνημονιακή εποχή βρίσκει την Ελλάδα σε μια περίοδο ανάκαμψης και αναδιάρθρωσης, αλλά με τι κόστος για τους πολλούς, μέχρι σήμερα άκρως άνισο; Όταν ευημερούν οι αριθμοί αλλά δυστυχούν οι άνθρωποι, τότε σίγουρα υπάρχει πρόβλημα! Οι διεθνείς σχέσεις, ιδιαίτερα με τις ΗΠΑ και τις χώρες της ΕΕ, είναι κρίσιμες για τη στήριξη της οικονομικής ανάπτυξης και της γεωπολιτικής σταθερότητας.

Ωστόσο, είναι δίκαιο να απαιτηθούν ευθύνες για τον κακό χειρισμό των μνημονίων στην Ελλάδα. Οι αποφάσεις που έλαβαν οι εθνικοί και διεθνείς φορείς έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της κρίσης και πρέπει να αναληφθεί ευθύνη για τις πιθανές παραλείψεις.

Ιστορικές Απαιτήσεις και Ευθύνες.

Η διεκδίκηση πολεμικών αποζημιώσεων από τη Γερμανία και η επιστροφή του κατοχικού δανείου παραμένουν ανοιχτά θέματα που καλούν την Ελλάδα να διεκδικήσει ιστορική και οικονομική δικαιοσύνη. Παράλληλα, η ανασκόπηση του χειρισμού των μνημονίων θα μπορούσε να αποτελέσει ευκαιρία για την εξαγωγή σημαντικών διδαγμάτων για το μέλλον.

Στο κρίσιμο δια ταύτα.

Η Ελλάδα, μέσα σε ένα πολύπλοκο διεθνές πλαίσιο, αντιμετωπίζει τις προκλήσεις με στρατηγική και διπλωματική ευφυΐα. Η ικανότητα της χώρας να διασφαλίζει την εθνική της κυριαρχία και να προωθεί τις οικονομικές και διπλωματικές της σχέσεις θα καθορίσει τη θέση της στον διεθνή χάρτη τα επόμενα χρόνια.

Οικονομική Ανάπτυξη και Περιβαλλοντικές Δεσμεύσεις.

Ο σχεδιασμός για πράσινη ανάπτυξη έχει υποστεί καθυστερήσεις, προβλέποντας μια μετάθεση δύο δεκαετιών.

Αυτό θέτει τη χώρα αντιμέτωπη με την ανάγκη επαναπροσδιορισμού των περιβαλλοντικών της στόχων σε συνάρτηση με τις οικονομικές και βιομηχανικές αναγκαιότητες. Οι επικείμενες αντλήσεις ενέργειας - φυσικών πόρων, ενώ προσφέρουν σημαντικές οικονομικές ευκαιρίες, απαιτούν την αυστηρή εφαρμογή περιβαλλοντικών μέτρων.

Η Επιρροή των Οικολόγων Πράσινων

Η ενίσχυση της παρουσίας των Οικολόγων Πράσινων στην πολιτική σκηνή δημιουργεί μια ισχυρή αντίθεση που ενδέχεται να λειτουργήσει ως αντιστάθμισμα στις προκλήσεις των εξορύξεων. Η πολιτική αυτή δύναμη έχει τη δυνατότητα να προωθήσει πιο αυστηρά περιβαλλοντικά πρότυπα και να επιβάλλει μια πιο οργανωμένη και βιώσιμη προσέγγιση στην οικονομική ανάπτυξη.

Η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα πολυδιάστατο πεδίο που θέτει τις διπλωματικές της ικανότητες σε δοκιμασία. Η ισορροπία μεταξύ οικονομικής ανάπτυξης, περιβαλλοντικής προστασίας και διεθνούς συνεργασίας θα καθορίσει την πορεία της χώρας για τα επόμενα χρόνια. Η ανάγκη για διαφάνεια, καινοτομία και στρατηγική συνεργασία είναι πιο επιτακτική από ποτέ, καθώς η Ελλάδα επιδιώκει να θέσει τις βάσεις για μια βιώσιμη και προσαρμοστική μελλοντική ανάπτυξη.

Η Στρατηγική Επανεμφάνιση των Οικολόγων Πράσινων στην Κεντρική Πολιτική Σκηνή..

Σε μια εποχή όπου οι περιβαλλοντικές προκλήσεις καταλαμβάνουν πρωτεύουσα θέση στον διεθνή διάλογο, οι Οικολόγοι Πράσινοι βρίσκονται σε μια κρίσιμη καμπή.

Αν και παραμένουν εκτός των κυρίαρχων πολιτικών σκηνών σε πολλές χώρες, υπάρχει μια επείγουσα ανάγκη για το κόμμα να επαναπροσδιορίσει τη θέση του και να ενισχύσει την επιρροή του μέσω ισχυρών συμμαχιών και ρεαλιστικής πολιτικής.

Η Ανάγκη για βιώσιμες ισχυρές Συμμαχίες.. που δεν πρέπει να καθορίζονται από παλαιότερες τακτικές που θυμίζουν Παπικό Κονκλάβιο με "μαγίστρους" και με ανακυκλώσιμες ιδέες πολύ ακόμψος φορεμένες ως αυταρχικό γυαλιστερό κουστούμι που θυμίζουν μια άλλη εποχή, τελικά ως πολιτικό απόφθεγμα η "κυκλική οικονομία τρέχει στο αίμα των δεινοσαύρων"! Πόσο μάλιστα όταν φλερτάρουν με την Ιερά εξέταση και με ιδιωτική κολυμπήθρα τύπου Σιλωάμ!

Η επιστροφή των Οικολόγων Πράσινων στην κεντρική πολιτική σκηνή απαιτεί μια στρατηγική αναδιάταξη και τη συγκρότηση συμμαχιών που ξεπερνούν τα παραδοσιακά πολιτικά όρια. Η συνεργασία με άλλα κόμματα και ομάδες, που μοιράζονται κοινές αξίες για τη βιωσιμότητα και τη διαφάνεια, μπορεί να ενισχύσει τις θέσεις τους και να διευρύνει την επιρροή τους στις κυβερνητικές αποφάσεις.

Ρεαλισμός ως Πολιτικό Κριτήριο.

Για να επιτευχθεί αυτή η επανείσοδος, οι Οικολόγοι Πράσινοι πρέπει να υιοθετήσουν μια πολιτική στάση ρεαλιστική, αναγνωρίζοντας και προσαρμόζοντας τις πολιτικές τους στις σύγχρονες οικονομικές και κοινωνικές πραγματικότητες. Μια τέτοια προσέγγιση θα πρέπει να επικεντρώνεται στην εφαρμογή βιώσιμων λύσεων που είναι τεχνικά και οικονομικά εφικτές, προσφέροντας πρακτικά οφέλη χωρίς να αγνοούνται οι μακροπρόθεσμες συνέπειες για το περιβάλλον.

Χωρίς Πολιτικά Πρόσημα και Αγκυλώσεις

Η στρατηγική τους θα πρέπει επίσης να αποφεύγει τις παραδοσιακές πολιτικές εμμονές και αγκυλώσεις που συχνά απομονώνουν τα περιβαλλοντικά κόμματα από τους ευρύτερους πολιτικούς διαλόγους. Μια πιο ευέλικτη και προσιτή πολιτική στάση μπορεί να προσελκύσει ένα ευρύτερο φάσμα ψηφοφόρων και να βελτιώσει την επικοινωνία με άλλα κοινωνικά και πολιτικά στρώματα.

Με αυτές τις προσεγγίσεις, οι Οικολόγοι Πράσινοι μπορούν να αναδείξουν τη σημασία της περιβαλλοντικής πολιτικής στο σύγχρονο πολιτικό σκηνικό, ενώ παράλληλα ενισχύουν την πολιτική τους επιρροή και συνεισφορά στη διαμόρφωση μιας βιώσιμης μελλοντικής πορείας.

*** Κάθε αλαζονική πορεία που υπαγορεύεται από το "γνωστό, άγνωστο" Παπικό Κονκλάβιο ως αναχρονιστική πορεία θα θέσει στο χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας, ένα ιστορικό κόμμα που δεν μπόρεσε υπό το βάρος των δεινοσαύρων του να βρει το φως του εκσυγχρονισμού!

*** Για να μην κρυβόμαστε εξηγούμαστε: Αναφέρεται σε μια κριτική για ένα πολιτικό κόμμα ή οργανισμό που ακολουθεί παλαιομοδίτικες, συντηρητικές πρακτικές, αντί να προσαρμόζεται και να εκσυγχρονίζεται με την πάροδο του χρόνου. Η "αλαζονική πορεία" υποδηλώνει ότι οι ηγέτες του κόμματος παίρνουν αποφάσεις με έπαρση και χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τις σύγχρονες ανάγκες και τις αλλαγές της κοινωνίας. Η αναφορά στο "γνωστό, άγνωστο" Παπικό Κονκλάβιο μπορεί να υποδηλώνει ότι οι αποφάσεις παίρνονται με μυστικοπάθεια και ότι υπάρχει μια εσωτερική, άγνωστη προς το κοινό, διαδικασία που υπαγορεύει την κατεύθυνση του κόμματος. Αυτό μπορεί να παραπέμπει σε μια κατάσταση όπου οι παλιές, ισχυρές φιγούρες του κόμματος (οι "δεινόσαυροι") ασκούν μεγάλη επιρροή, εμποδίζοντας την πρόοδο και τον εκσυγχρονισμό. Η φράση "αναχρονιστική πορεία" υποδηλώνει ότι το κόμμα κινείται προς τα πίσω, αντί να προχωράει μπροστά. Το αποτέλεσμα αυτής της πορείας θα είναι το κόμμα να "θέσει στο χρονοντούλαπο της πολιτικής ιστορίας", δηλαδή να γίνει ανεπίκαιρο και να χάσει τη σημασία του. Ο "εκσυγχρονισμός" παρουσιάζεται ως το φως που δεν μπόρεσε να βρει το κόμμα εξαιτίας των παλιών και αναχρονιστικών πρακτικών του.

Αστερίου Σταμάτης / 6932114868